Ik schaam mij voor Nederland.
In 2023 is het nog verdomd moeilijk om trots op Nederland te zijn.
Het valt moeilijk te ontkennen dat de Nederlandse democratie op sterven na dood is. Vele mensen zullen onmiddellijk op hoge poten staan na zo’n uitspraak: Maar ons land is heden feitelijk een gefaalde democratie, een crypto-dictatuur.
Hoeveel mensen houden nu al op met verder lezen omdat zij het hier automatisch niet mee eens zijn – en zich zelfs beledigd voelen? Maar ik kan deze stelling echter onderbouwen: Het is namelijk treurig om toe te moeten geven, maar Nederland anno 2022 vinkt vele vereisten af om te kwalificeren voor de louche titel van “niet geheel vrij en democratisch”. Als je een land hebt waar de grote baas recht in de camera kan kijken en zonder blikken of blozen zegt dat mensen “maar hun bek moeten houden” en moeten doen wat ze gezegd wordt, dan kun je dat immers geen volwaardige, functionerende en menswaardige democratie meer noemen.
Ik schaam mij ondertussen voor Nederland. Dit is namelijk een land waar de regering de andere kant op kijkt wanneer Shell & ExxonMobile uit pure hebberigheid kunstmatige aardbevingen creëren en de in de modder wegzakkende inwoners van Groningen vervolgens in de kou laten staan.
Dit is een land dat 20 jaar lang zijn eigen industrie en economie in de neoliberale uitverkoop heeft gegooid, dat zowel openbare nutsbedrijven (zoals de NAM … maar ook de elektriciteits bedrijven, het openbaar vervoer, de KLM, zelfs de haven van Rotterdam!) als onze schamele natuurlijke hulpbronnen aan de hoogste bieder heeft verkocht en de opbrengsten vervolgens aan Joint Strike Fighters, Predator drones en ander speelgoed heeft uitgegeven, omdat de Amerikaanse oorlogsindustrie nu eenmaal klanten nodig heeft.